Pustynia Shkretëtirë

Morax w odpowiedzi wysunął język i syknął, gdy wyczuł humor rudego. Jego uwaga z jedzenia przekierowała się na chłopaka, gdzie cofnął się o krok, przeskakując z uwagą między nim, a mięsem. Kassir za to westchnął, widząc tą całą scenę.
- Dziękuję - odparł za to na jego słowa. Zwierzak za to pozbył się obronnej reakcji, gdy Jace wziął owoc i wywołał go na zewnątrz. Ulubiony smakołyk wystarczył, by beztrosko podreptał na zewnątrz, aby go spałaszować i zwinąć się do snu. Niewiele było mu potrzebne do szczęścia. Ciemnowłosy był jedynie skazany na obserwację, dopóki ponownie nie otrzymał towarzystwa. A wraz z nim przyszedł wyraźny nakaz snu.
- Pff - wydobył z siebie tyle. Treści i przekaz piosenek miały wiele do życzenia, ale sam głos Woloxa wystarczył mu pod tym względem. Dlatego też wraz z czasem rozluźniał się, poddając się jego śpiewaniu oraz snu, pozwalając, by ciepła i ciemna toń ogarnęła go, odcinając mu świadomość na pewien okres czasu. Tak też oto zasnął.
I tak też oto czas potem się obudził. Uświadamiając sobie, że pozostał sam, niemalże odruchowo wygrzebał się z namiotu. Wzrokiem wyhaczył drzemiącego Moraxa, by zaraz potem skupić wzrok na Jace'ie. Obdarzył go ciepłym uśmiechem widząc jego radość.
- Hej, tak - odpowiedział, podchodząc do niego bliżej, by usiąść obok i oprzeć się głową o jego ramię. - Dziękuję za zadbanie o mnie - wypoczynek i pożywienie stanowiło istotną rolę do całkowitego pozbycia się efektów niedawnej słabości ciała. Był całkowicie wypoczęty, jakby udar, który nierzadko był przyczyną trwałych zniszczeń organizmu ludzi, kompletnie go nie dotknął.
- Jakie typy znalazłeś? - spytał się go, przekierowując złote oczy na jego pracę. Nie chciał mu jeszcze bardziej przeszkadzać niż teraz, gdy dosiadł się do niego bez pytania, nawiązując przy tym kontakt fizyczny. - Coś jadalnego? - miło mu się siedziało obok Woloxa, napawając się przy tym jego obecnością. Już od pewnego czasu przychodziło mu to naturalniej, by dołączać do niego, a nie czekać, aż on sam podejdzie do jego osoby, gdy już będzie wolny.
Chociaż niełatwo było w taki sposób powstrzymać się od trzymania rąk przy sobie.
- Jak się czujesz? Chcesz pochodzić po oazie? - i zobaczyć, co zasadniczo miała do zaoferowania? Być może tym razem szczęście uśmiechnęłoby się do Kassira i podarowałoby mu spełnienie jego samolubnej chęci odkrywania tego, co zostało pogrzebane w tym świecie. - Chyba, że potrzebujesz snu? - chociaż jemu było daleko do ładnego uśpienia go za pomocą śpiewu.

- Dobrze, zjem potem - zgodził się. - Na razie nie jestem głodny - wymruczał, uśmiechając się lekko, gdy poczuł miękkie odwzajemnienie od strony rudego. Przysłuchiwał się międzyczasie jego opisowi, nie wtrącając mu się w pracę.
- Spory wybór jest. Ciekawe, czy jakoś konkretnie na mnie zadziałałyby - wymruczał cicho. Niewiele zastanawiał się, jak naturalne składniki oddziaływały na jego organizm. Wydawało mu się, że powinien otrzymać normalny efekt, który by skończył szybciej swoje działanie niż normalnie. Ale to była zarazem niepotwierdzona teoria, której prędko nie zamierzał wdrażać w życie.
Niedługo potem poczuł, że Jace zmniejszył odległość między nimi.
Odwzajemnił pocałunek, nachylając się lekko w jego stronę i wsuwając ręce pod jego ramiona, by go objąć. Nie chciał, aby za szybko uciekał od niego. Odkrywanie tego miejsca zeszło na ten moment na dalszy plan, zwłaszcza, że w okolicy namiotu i tak nie było niczego, co by rzuciło się bardziej w oczy. Może przy samej wodzie coś by znaleźli?
- Nie powinniśmy - wymamrotał, w końcu odrywając się od niego. - Jesteś zmęczony, prawda? No i bezpieczeństwo - mimo własnych słów i chęci uważania na jego stan, nie mógł powstrzymać pragnień, które go obejmowały. Tylko, że wahał się w obawie, że to nie jest czas i miejsce na to. Chociaż zaczęło mu się robić jedynie cieplej. - Mogę poczekać aż się obudzisz - uśmiechnął się delikatnie, dotykając dłonią jego twarzy. Czy mógł chociaż w ten sposób zaspokoić własne potrzeby? Zdecydowanie nie. Ale nie mógł iść na całość, poddając się myśli, by popchnąć to.
A najlepiej by to był Jace. I w stronę ich namiotu. Wizja jego ciała wywoływała w nim szybsze bicie serca. A co dopiero, gdyby... Stop. Nie czas na to. I nie próbuj kierować rąk w stronę jego Woloxowych elementów.
- Więc jak?

- Jakkolwiek nie grozi mi śmierć w taki sposób, tak nie zawsze jestem fanem takiego bólu - odparł, szturchając go palcem w nogę. - Wyleczenie się nie oznacza, że jestem całkowicie nietykalny pod tym względem. I powiem ci, że dochodzenie do siebie z trucizn nadal jest tak samo bolesne jak dla każdego - wydobył z siebie westchnienie, opierając się przy tym wygodnie. - I zawsze pozostaje trauma. Kiedyś próbowałem mięsa lamji. Tylko, że nieprawidłowo obrobiłem je - zamknął na moment oczy, krzywiąc się na wspomnienie o tamtym wydarzeniu. - Sam reszty możesz domyślić się - raczej nic nie odda mu tego, że pół dnia zwijał się z bólu, odczuwając walkę w swoim ciele między trucizną, a mocą regeneracji, która naprawiała zniszczone części jego wnętrzności. - Więc morał z tego jest taki, że jeśli działa to na ludzi, to nie jestem wyjątkiem. Jednakże czy będzie miało to osłabione, czy skrócone działanie, to inna kwestia. Sam widzisz po tych... no... - odwrócił głowę i kaszlnął, wyraźnie zmieszany tym, co właśnie próbował powiedzieć. - Sam-wiesz-czym-czego-nie-będę-tykać-już - wyrzucił z siebie na jednym tchu. - Działa to na mnie, a przez moc regeneracji mogę wziąć o wiele większe dawki.
Przewrócił oczami, wzdychając finalnie. Wiele spraw tak praktycznie go nie dotyczyło, albo tyczyło w całkowicie inny sposób. Przedawkowanie nie groziło mu, a nadmiar szkodliwości nie stanowił dla niego trwałego niebezpieczeństwa. Sięgało to też zarazem w inną stronę, powodując, że jeśli coś miał poczuć, musiał mieć większą porcję niż przeciętny człowiek.
Na razie nie było co myśleć teraz o tym. Jego pragnienie bliskości nie mogło być zaspokojone obecnie, dlatego też czerpał przyjemność z tego, co miał teraz, mrucząc cicho, gdy czuł pocałunki i kły na swojej szyi. Nie przeszkadzało mu nawet to, że jego słowa zostały przerwane przez kolejny pocałunek.
- Dlatego odpoczynek jest ważny - odparł z łagodnym uśmiechem. - Nie mówię nic o użyteczności, ale jeśli będziesz bardziej przytomny, będzie milej nam spędzało się czas - w końcu zwiedzenie oazy nie należało do codzienności. Ta warstwa zieleni pośród piaskowej pustki działała otrzeźwiająco na niego i poprawiała mu z miejsca nastrój.
Przytaknął na jego prośbę, obserwując jego tył, jak znikał wewnątrz namiotu. Sam powoli podniósł się do góry, otrzepując spodnie.
- Może chciałbym, byś czasem to zrobił - wymamrotał ledwo słyszalnie, przekierowując uwagę na śpiącego Moraxa. Ten to ma lekko. Czasem chciałby przestać martwić się o cokolwiek i móc się położyć spać gdziekolwiek. Jednakże ten przywilej nie był mu dany. Nie mógł rozluźnić się na pustyni, mając świadomość, że każda sekunda spędzona tutaj mogła zwiastować nowe zagrożenie.
Uniósł głowę, widząc, że wyszedł z namiotu. Uniósł lekko brew, przyglądając się jak myje ręce, by zaraz potem wzruszyć ramionami. Stał w jednym miejscu do czasu, gdy Jonathan nagle wciągnął go do środka, prezentując tym samym swoje żądanie. Zachichotał cicho.
- Odpocznij - powiedział jedynie, siadając obok niego wygodnie, by zająć się drapaniem go. - Muszę przyznać, że naprawdę uroczo wyglądasz w takim stanie - dodał łagodnie, przymykając nieco oczy przy tej czynności. Czekał aż oddech Woloxa się uspokoił. Dopiero wtedy stał z miejsca i przeszedł do ich torby, biorąc butelkę z wodą. Po zaspokojeniu pragnienia wyszedł z namiotu, by sprawdzić szybko stan ich bestiowych towarzyszy. Dopiero potem powrócił z powrotem do materiałowego skrycia. Skoro obiecał, że poczeka aż wstanie, to za ten czas przeszedł do porządkowania ich ekwipunku, wydzielając przedmioty, które wymagały natychmiastowego użycia od tych, które wytrwałyby trochę czasu jeszcze.
Skończył czynność mniej więcej w momencie, gdy Jonathan zaczął się przebudzać. Ostrożnie odwrócił się w jego stronę.
- Uczesać cię? - spytał się go, przybliżając się bardziej do niego. - Jak się spało? - dorzucił zapytanie, zarazem też łapiąc go za rękę i przytykając ją do swojego policzka. - Gotowy na wyprawę? Myślałem, czy nie iść w stronę zbiornika wodnego. Obecna temperatura powinna pozwolić znieść okolicę.