Pustynia Shkretëtirë

największe pustkowie, opis opis

Sam osobiście nie był wybitnym fanem pustyni. Może to kwestia życia i wychowania w Lynne, a może to 1/4 krwi osoby z Isenvee, ale nie potrafił dostrzec tego miejsca jako czegoś, gdzie mógłby żyć na stałe. Oczywiście, była piękna. Piękna i niebezpieczna, a na swój sposób tak samo surowa, jak i jej lodowy odpowiednik. Dlatego też chętnie przychodził tutaj, spełniając swoje zachcianki i zarazem obowiązki jako Odkrywca. Zażyty eliksir pozwalał znosić trudne warunki, a płaszcz zarazem skutecznie chronił przed najgorszym skutkiem. Ekwipunku nie było na tyle, by uniemożliwiał mu swobodne poruszanie się. Mając doświadczenie w samotnych wędrówkach, wiedział, ile potrzebował, by nie obudził się w największym niebezpieczeństwie z niczym.
Ja chyba wyprowadzam dwa zwierzaki - westchnął, spoglądając na zadowolenie Jace'a i Moraxa z powodu znalezienia się na znajomych terenach. Nie dziwiło go to, patrząc na fakt, że to ich bardziej naturalne środowisko. Sam zachowywał całkowity spokój, jedynie nieznacznie rozglądając się na boki, by upewnić się, że nagle nie zasuwa coś w ich stronę.
- Wolałbym, byś nie mówił o tym, jakby to było nic - skomentował kwestię jego zajęcia. Może i dobrze, że nie podjęli rozmowy dalszej na temat walki. Kassir miał tendencję do zwykłego zezłoszczenia się na Woloxa, gdy ten zaczynał przesadnie myśleć o niewciąganiu go w walkę. Nie potrzebował niańki na pustyni, tylko towarzysza. Chociaż etap kłótni i o tą rolę już przeszli.
Posłusznie przyklęknął, spoglądając w kierunku, gdzie patrzył Jace. Uniósł lekką brew na widok bestii, po czym przekrzywił głowę, analizując na szybko w myślach ową sytuację. Pokręcił przecząco głową.
- Lepiej będzie, jak będziemy wracać - powiedział zniżonym tonem głosu. - Polowanie teraz, bez możliwości szybkiego powrotu, będzie zbyt sporą stratą względem możliwych zysków - wypuścił ostrożnie powietrze z płuc. Bezsensowne zabijanie, bez wykorzystywania maksymalnego tego, co daje bestia, było czymś, na co nie mógł się do końca zgodzić. Chociaż szlachetne pobudki związane z byciem mieszkańcem roślinnego miasta mu już dawno przeszły. Między innymi kwestia jedzenia mięsa.
- Chodźmy. W głąb pustyni natrafisz na ciekawsze cele i bardziej warte uwagi - dodał, starając się kryć lekki niepokój, jaki go ogarnął. Nie widział tutaj nic. Całkowicie. Kierując kolejne kroki w znanym sobie kierunku, zaczął zastanawiać się, czy źle zaufał własnej intuicji. - Idziemy - zadeklarował kierunek, zamierzając ominąć bestię. Wolał przebyć w środku dnia jak najwięcej odległości, nim musieliby rozłożyć się na noc.

Nie odpowiedział mu, bardziej pogrążając się we własnych rozmyślaniach. Dlatego też wyraźnie drgnął, zatrzymując się gwałtownie, gdy Wolox zaszedł mu drogę. Spojrzał pytająco, czując dotyk palców na policzku. Uśmiechnął się zaraz potem.
- Nie jestem na ciebie zły - powiedział do niego, gdy wysłuchał go. - Po prostu martwię się, że nic z tego nie wyjdzie - a samo wyjście okaże się bezsensowne. Niełatwo było powstrzymać takie narastające obawy, zwłaszcza, gdy dookoła nich krajobraz się nie zmieniał.
Jego spojrzenie złagodniało, gdy usłyszał jego kolejne słowa. Deklaracja, że chciał z nim chodzić długo, pocieszała go na swój sposób, nawet jeśli podświadomie wolał go nie męczyć, gdzie ich profesje całkowicie odbiegały od siebie.
- A ty nie miałeś czasem dostarczyć towaru dla handlarzy? - spytał się, kładąc dłonie na biodrach i nieco przechylając swoją pozycję. - Dalekie podróże nie pozwolą ci na dobre interesy - zauważył. - I nie. Na kolejne podejście na Wzgórza Zagubionych wymaga o wiele lepszego przygotowania niż to teraz - poprawił swoje wyposażenie. - Mój cel to sama pustynia, a dokładniej najbliższa oaza. Nie powiem, że to bezpośredni trop, ale dostałem parę wskazówek, które chcę sprawdzić. Fajnie byłoby coś przynieść ze sobą - uśmiechnął się nieznacznie, spoglądając w oddal. - Więc idziemy? - rzucił zaraz potem, proponując kierunek.
Jednakże chodzenie w dzień w pewnym momencie zaczęło go przerastać. Temperatura była dokuczliwa, a stawianie kroków w takim upale oraz sam progres dla Shane'a był bardzo powolny. Eliksir pozwalał mu znieść te trudne warunki, ale nie powodował, że stawał się nagle niewrażliwy na to wszystko.
Czasem kusi mnie wypicie parę dawek, by zobaczyć, czy to zaskoczy lepiej.
Dlatego też narzucił podejście nocne. Wędrówka w nocy mogła być bardziej niebezpieczniejsza przez aktywność bestii, ale zarazem o wiele bardziej skuteczna niż męczenie się w dzień.
Ale to i też zmuszało ich do próby odsypiania w dzień całej wyprawy.
- Jace, jemy zapasy dzisiaj czy polowanie małe? - spytał się międzyczasie spoglądając w oddal. - Mi to obojętne - żachnął zaraz potem, rozkładając się jak długi w wnętrzu namiotu, by skorzystać z przerwy. Sam dla siebie nie potrzebował jej za długiej, więc uznał za cel, by przypilnować, czy Morax oraz Jace poprawnie wysypiają się.

Pocałunek wystarczył, by delikatnie rozluźnił się. Nie było to magiczne zaklęcie, które mogłoby rozwiązać jego obecny problem, ale świadomość, że nie był sam, na swój sposób pomagała podbudować humor.
- Do odkrywania miast mi daleko - odparł rozbawiony. - Ale może w przyszłości - gdy podejmie się wyprawy minimum miesięcznej. Ale do tego wolał mieć o wiele lepsze przygotowania oraz więcej wskazówek, niż próbować szukać, zdając się na łut szczęścia.
Przesunął wzrokiem na bok.
- Skoro tak mówisz... - nie zamierzał dyskutować z nim odnośnie jego własnego zajęcia. Zwłaszcza, gdy sam miał określony swój typ działania oraz wiedział, czego chciał się podejmować. - Nie dziwi mnie to. Walka z nimi to często prośba o samobójstwo - skomentował jeszcze, by zaraz potem skinąć twierdząco głową. - Może to niewiele, ale kierunek to północny wschód.
Nawet jeśli wędrówka nie należała do najłatwiejszych. Mogli przynajmniej przejść już niemałą odległość, ale niestety - nie wpływało to na tolerancję Shane'a. Skrajna różnica temperatur też była męcząca, ale Kassir przywykł już na tyle, by nie umierać na każdym roku. Dosłownie i w przenośni.
- Dobrze - zgodził się odnośnie jedzenia. - Dobrze, że proste przyprawy nie psują się od upału - dodał jeszcze. Jedzenie mięsa, nawet surowego, nie robiło mu krzywdy, ale nie było to najbardziej lubiane przez niego spożywanie posiłku. Zwłaszcza, że za każdym razem jego moc regeneracji go ratowała przed zgubnym skutkiem takiego pożywienia, nawet jeśli nie zawsze było to widoczne po nim.
- Brak zabójczego upału, bestii, które chcą cię zabić, marznących nocy... zdecydowanie góruje nad tymi terenami - powiedział odnośnie różnic pomiędzy dwoma terenami. - O tej porze roku jest chyba gorzej niż normalnie - mruknął zaraz potem, czując, że nagle wziął jego dłoń. Uśmiechnął się delikatnie na ten widok. - Odpocznij trochę. Będę pełnić wartę - dodał zaraz potem, zauważając, że zamknął całkiem oczy. Zmienił pozycję tak, by było mu wygodnie siedzieć i zaczął cicho nucić pod nosem spokojną piosenkę, bawiąc się kosmykiem jego włosów. Morax zwinął się bok Shane'a i Jace'a, najwyraźniej też zamierzając uciąć sobie krótką drzemkę.