Pustynia Shkretëtirë

Zignorował wcześniejszy warkot, jak i ignorował też teraz to, że Jonathan przylepił się do niego, nie ułatwiając mu przy tym pracy. Ciemnowłosy był zbyt przyzwyczajony do jego bliskości i ingerencji w strefę prywatną przez rudego. Tak bardzo, że bardziej było dla niego dziwne, gdy nie chciał tego robić.
Trop, co...?
- Nie mam - odpowiedział, łapiąc kawałek mięsa i podsuwając mu pod nos. - Przyznaję, że rozważam poczekanie wyjątkowo do nocy z wędrówką, by sprawdzić układ gwiazd - dodał zaraz potem, samemu kosztując jeden z kawałków. - I upewnić się co do kierunku. Ale sam nie wiem... stracilibyśmy przez to co najmniej kilka kilometrów w razie czego - plusy regeneracji pozwalały mu na niemalże nieustanne wędrowanie, bez potrzeby na postój z odpoczynkiem. Nawet jeśli nie do końca było to właściwe po dłuższym czasie.
W końcu można było umrzeć z wyczerpania, nie?
Skończył rozdzielanie jedzenia, pozostawiając im mięso oraz owoce do zjedzenia, przy którym był pewny, że ich ważność zaniknęłaby wraz z nastaniem kolejnego dnia. Resztę odłożył na osobny stos.
- Sam nie wiem. Na polowanie jest za wczas. Więc chyba możesz pozbierać resztę rzeczy i spakować je? - zasugerował mu możliwość działania. - I uzupełnić zapasy wody - przypomniał sobie zaraz potem o swoim pojemniku na wodę. - Wiem, że jeszcze zostało tam sporo, ale wolę mieć niż nie mieć - wzruszył zaraz potem ramionami. Odwrócił lekko głowę w jego kierunku.
- Mówiłeś, że karmiłeś Moraxa, nie? Ile zostało jeszcze dla niego jedzenia?

- Wysuniętą na północny wschód gwiazdę konstelacji Pingwina - odparł mu na pytanie, przypominając sobie posiadane przez siebie wskazówki. Zaraz potem nieznacznie zmrużył oczy. - Posiedziałbym z tobą w jednym miejscu z innego powodu niż patrzenie na gwiazdy, Jace - dorzucił zaraz potem. Po skończeniu działań, sam zaczął konsumpcję swojej części.
- Mhm - zgodził się krótko. - Chociaż teraz... - dlatego chciał czekać do nocy. W dzień było ciężko wyznaczyć kierunek. Mogliby się głównie posłużyć tym, w jakim kierunku jest rzucany cień, ale zarazem było to zbyt mało precyzyjne, by chciał bezpośrednio na tym polegać.
Nim rudowłosy go na nowo zaczepił, skończył pakowanie reszty posiłku i zabrał się za ogarnięcie swojego ubioru. Temu też posłał mu pytające, ale bez słowa dał pokierować siebie w stronę nieboskłonu. Przełknął ślinę, rozumiejąc momentalnie, o co chodziło mu.
- Dzięki - wyszeptał jedynie, przywołując z pamięci mapę nieba, na którą jeszcze noc wcześniej spoglądał. Wspomnienia rysowały mu odpowiednie ułożenie reszty gwiazd wraz z kolejnym nakierowaniem. Jego oczy rozbłysły się w samozadowoleniu, gdy momentalnie określił w myślach ich położenie względem celu.
Zaoszczędziliśmy trochę czasu.
Pakując się i zajmując wewnętrznymi obliczeniami względem nocnej wędrówki, poczuł przy nodze Moraxa i zaraz potem usłyszał odpowiedź na swoje pytanie. Aż przez nią przewrócił oczami.
- Tak, tak. Czasem zapominam - za duża różnica w rodzimych środowiskach. Międzyczasie złapał naczynie z wodą i samemu upił, pozbywając się suchego posmaku w ustach. Zaraz potem odetchnął z ulgą, sprawdzając ile jeszcze zostało. Dopiero po tym upewnił się, że jego płaszcz był w nienaruszonym stanie i gotowy do wykorzystania dla nocnej wędrówki.
- Wiem, wiem - chwycił pewnie swoją włócznię. To chyba był ich rytuał, gdzie jeden drugiego przestrzegał i pilnował, by był przygotowany. Jednakże nie denerwowało go to w żadnym stopniu. Pustynia pomimo monotonnego terenu, była bardzo nieprzewidywalna. Skala śmiertelnego zagrożenia była bardzo wysoka i nie raz źle postawiona noga sprawiała, że już ktoś nie wracał do domu.
Wiecznie w ruchu, co?
Podjęli ponownie marsz w trójkę. Otoczenie powoli zmieniało się, powodując wrażenie, jak znajdowali się w całkiem innym miejscu niż do tej pory. Nadchodząca noc zarazem też niosła dodatkową i zarazem niebezpieczną zmianę - osłabienie widoczności. Poleganie na nienaturalnym źródle swiatła mogłoby ułatwić i zarazem uprzykrzyć wędrówkę. Między innymi, nie tylko pozostawaliby zbyt widoczni, co też i ich oczy zbyt wolno by przyzwyczaiły się do panujących warunków w razie niebezpieczeństwa.
Na razie jednak mieli spokój. Kolejne kilometry przechodzili dalej, gdzie ciszę przerywały ich oddechy i stawiane miękkie kroki na piasku. Kassir wyznaczał kierunek w tej formacji, bez zawahania obejmując trasę w miejsce, które nawet jemu nie było znane.
Cóż, chodziło o to, by coś okryć, nie?
Dzięki Jonathanowi udało się jednak obrać na tyle dobry kierunek, że po trzech-czterech godzinach wędrówki Shane dostrzegł jakieś nieprawidłowości w piaskowym widoku. Gestem przywołał Jonathana, wskazując mu kierunek w oddali.
- Co widzisz? - spytał krótko. Wyglądało dla niego jak ich cel podróży. Tam, gdzie mieli znaleźć ewentualnie trop co do działania...
... albo też i nie.
Najpierw trzeba było tam bezpiecznie dotrzeć. Na oko wydawało mu się, że zostalo im jeszcze z godzina wędrówki, ale przez obawę w złej ocenie odległości, wolał nie wypowiadać się na głos. Nie ufał swojemu wzrokowi na tyle, by na pewno widział coś sensownego.

Zaczynam się poważnie zastanawiać, kto jest większym masochistą w tym związku - skomentował w myślach zachowanie Jonathana. Nie był aż tak uważnym obserwatorem co i napomniany chłopak, jak i o wielu rzeczach jeszcze się uczył, ale uzupełniał braki poprzez widoczność ruchów jego uszów i ogona. Nie było to za wiele, ale lepsze niż nic, nie? Ciemnowłosy potarł policzek, nie rozumiejąc do końca sprzeczności targającej Woloxa. Nie myślał nad tym, że pierwszeństwo było postawione na nim samym i poszukiwaniach, które mogły nawet nie przynieść pozytywnego skutku.
- Też mi się tak wydaje - przyznał cicho. - I wychodzi na to, że tak. Nie napotkaliśmy się na inną - odczyt z mapy nieba też wskazywał na ten kierunek. Dlatego też zamierzał się do niej udać.
Tylko, że już nie byli sami.
Jakieś trzydzieści minut po oddaleniu się Jace'a, Morax wydał z siebie ostrzegawczy dźwięk i nastroszył się, wyginając grzbiet. Kassir momentalnie zatrzymał się, zaciskając palce na włóczni i rozejrzał się uważnie. Usta wygięły się w krzywy wyraz, gdy w końcu dostrzegł to, co zwróciło uwagę małego smoka.
- Owryks - w dodatku samotny i mierzący wzrokiem Shane'a. Przynajmniej tak wydawało mu się, gdy nieznacznie rozejrzał się, by upewnić się, że nagle nie skończył otoczony. Szturchną Moraxa nogą, kierując go w stronę, gdzie znajdował się trzeci towarzysz ich wyprawy. Ciemnowłosemu było daleko jednak do tego, by nagle rzucić się na stworzenie. Samo z siebie nie wykazywało żadnych agresywnych zachowań, więc i samemu nie zamierzał nagle wyskakiwać z takim.
Dlatego mi do łowcy.
Zaśmiał się w duchu na tą myśl, ruszając ostrożnie bokiem i przygryzając wewnętrzny policzek. Nie chciał odwracać się tyłem do bestii. Nawet jeśli nie wydawał się z wyglądu przerażający jak Scorbra - zdecydowanie za daleko temu gatunkowi to było - to jakoś intuicja mu podpowiadał, że nie może pozwolić sobie teraz na rozluźnienie.